Glenfarclas

Gorzelnia Glenfarclas została wybudowana w 1836 roku przez Roberta Haya w regionie Speyside u podn�ża g�ry Ben Rinnes. Nazwa zakładu oznacza „dolinę zielonych traw" i odnosi się do malowniczej okolicy jaka otacza zakład.
Woda do destylacji whisky Glenfarclas pochodzi ze strumieni, wypływających z g�rnej części szczytu Ben Rinnes, kt�re zasilane są przez topniejący na grzbiecie g�ry śnieg. Woda filtrowana przez granity i wrzosy zapewnia najwyższą jakość.
Na samym początku destylacja w zakładzie utrzymywana była na niskim poziomie. Gorzelnia zaczęła odnosić sukcesy dopiero od czasu, gdy po śmierci Haya „dostała się w ręce" Johna Granta. Zbieżność jego nazwiska z nazwiskiem innego gorzelnika, Williama Granta właściciela Glenfiddicha i Balvenie jest przypadkowa.
Grant przed tym jak zakupił zakład za 511₤ był już znanym w okolicy farmerem posiadającym kilka własności ziemskich oraz sporej wielkości stado bydła. Pierwotne sprzęt destylacyjny pochodził z destylarni Dandaliet a dzięki niemu można było wyprodukować około 50 tysięcy galon�w whisky na rok.
John Grant zdobył licencję destylacyjną w 1865 roku i powierzył zarząd nad zakładem doświadczonemu gorzelnikowi - Johnowi Smithowi, potomkowi swojego stryjecznego dziadka. Smith już wkr�tce dokładnie 1870 roku kupił własną destylarnię - Cragganmore i od tej pory rodzina Grant�w sama prowadziła Glenfarclasa.
Glenfarclas zaczęła w końcu zdobywać sławę i uznanie miłośnik�w whisky. Pojawiła się nawet na kr�lewskim stole Jerzego V, kt�ry zabierał syna Johna Granta - Georga na polowania w lasach koło zamku Balmoral.
Synowie Granta kontynuowali prowadzenie rodzinnego interesu, rozbudowali zakład i podnieśli jego moc produkcyjną do 300 tysięcy galon�w rocznie. W 1896 wielki producent whisky mieszanej firma Pattison nabyła 50% udział�w w destylarni. Grantowie zdecydowali się na sprzedaż, bowiem potrzebowali kapitału niezbędnego do rozbudowy zakładu o czym już wcześniej wspomniałem. Glenfarclas przetrwał kryzys na rynku po bankructwie Pattison�w, mimo że firma owych braci opr�cz wsp�łwłasności była r�wnież gł�wnym odbiorcą produkt�w zakładu. Po bankructwie zakład został odkupiony i ponownie stał się w 100% władnością Grant�w.
Obecnie gorzelnię prowadzi już piąte pokolenie Grantow�w i jest to jeden z nielicznych przypadk�w, gdzie zakładem zarządza cały czas niezależna rodzina założycielska. Glenfarclas jest obecnie zakładem bardzo nowoczesnym, aczkolwiek postarano się o zachowanie oryginalnego kształtu i wyglądu wyposażenia. Właściciele Glenfarclas dbają o dużą wydajność produkcyjną zakładu. Zaopatrzyli go w sześć największych w regionie Speyside alembik�w oraz w kadź zacierową o średnicy dziesięciu metr�w. Jest ona w stanie na raz pomieścić 16,5 tony zmielonego ziarna.
Glenfarclas trafiła r�wnież do „Księgi rekord�w Guinnessa", ponieważ produkuje najmocniejszą oficjalną wersję whisky: Glenfarclas 105 Cask Strength, około 60% alkoholu.
Destylaty dojrzewają najczęściej w nowych lub starych beczkach po sherry Oloroso oraz Fino. W ofercie zakładu są whisky okolicznościowe i rocznikowe, w przedziale od 10 do 30 lat (wersje 10- 12-, 15-, 21-, 25- i 30-letnie oraz 105 - 60%) o zawartości alkoholu od 40% do 46%.
Prawie połowa produkcji whisky wykorzystywana jest do produkcji single malt�w co świadczy o popularności tego trunku wśr�d konsument�w. W ofercie niezależnych dystrybutor�w whisky Glenfarclas raczej nie można często znaleźć. Blackadder kupuje natomiast destylat od Glenfarclasa ale przed butelkowaniem nazywa go Blairfindy. Innymi nazwami pod kt�rymi kryje się whisky Glenfarclas to Dun Bheagan Speyside, Highland Cattle czy Speyside´s Finest.
Wersją wyjątkową jest Glenfarclas Scottish Classic 40 Year Old Single Malt Scotch. Edycja ta została stworzona na koniec XX wieku. Na etykietach umieszczono sceny z klasyki szkockiej tw�rczości literackiej (np. „Ivanhoe", „Rob Roy"). Whisky z tej wyjątkowej kolekcji jest niestety bardzo droga.
W 1973 roku na terenie zakładu uruchomiono ośrodek dla gości oraz sklep. Wizyta przewiduje między innymi obejrzenie farmy hodowli bydła Angus oraz sali degustacyjnej, w kt�rej można zobaczyć dębową boazerię ze statku liniowego Cesarza Australii. Rocznie bywa tu około 90 tysięcy zwiedzających.
Z najnowszych ciekawostek na temat zakładu dowiadujemy się, że Glenfarclas zmienił dystrybutora na terenie Wielkiej Brytanii. W sierpniu 2006 destylarnia zaprzestała wsp�łpracy z firmą Jan Maclead Distillers a rozpoczęła z Pol Roger Ltd, kt�ry będzie teraz wyłącznym dystrybutorem na terenie Wielkiej Brytanii. Jak zapewniają obydwie firmy wsp�łpraca ma zwiększyć sprzedaż i jednocześnie zachować najwyższą jakość produktu.
W Polsce Glenfarclasa możemy kupić w wersjach 10, 12, 15 i 21 letniej opisywanego „mocarza" 105 oraz Blairfindy 35 letnie.