Bruichladdich

Dość powszechna jest opinia, że wszystkie whisky z wyspy Islay są torfowe, zdecydowane oraz męskie. Nie jest to oczywiście prawdą. Z mojego doświadczenia podczas prowadzenia degustacji wynika, że jeśli chodzi o gusta to często torfowe i medyczne trunki z tej wyspy dużo bardziej smakują kobietom niż mężczyznom. Często zdarza się, że Ardbeg wymieniany jest przez nie jako ta najciekawsza whisky wśr�d degustowanych. Jeśli chodzi o smaki i aromaty to jest to kwestia subiektywna i indywidualna, ale z całą pewnością możemy stwierdzić, że nie wszystkie trunki z Islay są tak torfowe i pełne fenoli jak Laphroaig, Lagavulin czy wspomniany już Ardbeg. W whisky Bunnahabhain poziom torfu jest znikomy i waha się między 1,5-2,0 ppm, natomiast w zakładzie Bruichladdich wynosi on 3 ppm, przy czym i w jednym i drugi przypadku torf nie jest używany w procesie suszenia jęczmienia tylko bierze się z wody.
Zakład Bruichladdich (wymowa: Brook-Laddie) został wybudowany przez braci Roberta, Johna i Williama Harvey na wyspie Islay w 1881 roku. Harvejowie zamknęli gorzelnię w 1929 roku i następnie stała się ona własnością Johna Hobbsa, a już od 1968 roku należała do grupy Invergordon. Invergordon zaczął w Bruichladdich produkcję na większą skalę i wypromował tą whisky w Europie. W 1993 roku gorzelnia ponownie zmieniła właściciela, kt�rym stał się od tego momentu Whyte&Mackay. W 1995 roku podjęto decyzję o zaprzestaniu destylacji.
19 grudnia 2000 roku zakład został nabyty przez grupę 46 prywatnych inwestor�w, z kt�rych cześć jest r�wnież z Islay - Sir John Mactaggart. Przedstawicielem tej grupy był handlarz winny Mark Reynier. Transakcja wyniosła 6,5 miliona funt�w. Po okresie pilnych renowacji zakład ponownie otwarto 29 maja 2001 roku. Pierwsza butelka whisky została wypuszczona przez ten zakład we wrześniu 2001, a już w 2007 roczna produkcja wyniosła 700 tysięcy litr�w.
Nowi właściciel używają tylko i wyłącznie jęczmienia pochodzącego ze Szkocji słodowanego zaś w Inverness. Wybranych zostało aż 8 rodzaj�w jęczmienia - Optic, Chalice, Golden Promise, Bere, Troon, Oxbridge, Riviera oraz Flagon. Z tej długiej wyliczanki najbardziej interesujący jest Golden Promise, bowiem jak widać nie tylko Macallan i Glen Goyne używają tej odmiany jęczmienia. Prawie 40% jęczmienia wykorzystywanego w procesie produkcji rośnie na Islay.
W Bruichladdich używa się 4 r�żnych ilości torfu w procesie suszenia ziarna. W podstawowym Bruichladdich jest około 3 ppm, w Port Charlotte około 40 ppm, w Lochindaal około 50 ppm, a bardzo ciekawą whisky jest Octomore - najbardziej torfowa whisky szkocka - 80 ppm.
Producent szczyci się posiadaniem najstarszego źr�dła wody ze wszystkich zakład�w szkockich - Gneiss rocks. Nie jest to jednak prawdą, bowiem zakład Klichoman znajdujący się po drugiej stronie wzg�rza r�wnież używa tą samą wodę co Bruichladdich. Faktem jest, iż woda pochodząca z głębi lądu nie ma tak silnego smaku i aromatu torfu, jaki mają inne źr�dła wody na Islay.
Zakład eksperymentuje z r�żnymi formami destylacji. Używa standartowej podw�jnej, potr�jnej znanej jako - „trestarig" - starodawna metoda stosowana na Islay oraz co wyr�żnia ten zakład na tle innych jest poczw�rna destylacja. Sam szef zakładu pokazywał mi z błyskiem w oku, że tak właśnie produkowało się whisky w XVII wieku.
Zakład jako jedyny na Islay ma własną linię rozlewniczą, czym przypominać może bardziej producent�w wina, niż destylarnie whisky. Cała whisky dojrzewa na Islay stąd tak duży wpływ morza i wodorost�w na smak i aromat tego trunek. Do tej whisky nie dodaje się karmelu oraz nie jest ona filtrowana na zimno.
W zakładzie używa się r�żnego rodzaju beczek: po porto, maderze, sherry, rumie oraz po bourbonie Buffalo Trace. Producent wszystkie swoje whisky butelkuje o mocy minimalnej 46%.
Warto podkreślić, że wiele element�w wyposażenia Bruichladdich pochodzi jeszcze z czas�w powstania destylarni. Dawny wygląd zachowano też w piwnicach - dunnage.
Nie będę wymieniał wszystkich produkt�w tej destylarni, bo ta lista była by dłuższa niż sam artykuł, ale chciałbym przybliżyć tylko serie tego trunku: Mood Malts, kt�rej najstarszą whisky jest 20 latka, Vintage Malts - wersja rocznikowa zawsze cask strength, Multi-Vintage Malts - mieszanka r�żnych rocznik�w - np. 3D, Special Bottlings - np. Links - wersja dla golfist�w. Dodatkowo producent oferuje Wine Drinker's Dram idealny produkt dla tych, kt�rzy ub�stwiają wino.
Z powodu tej r�żnorodności niekt�rzy szefowie zakład�w z Islay uważają, że Bruichladdich nie umie rok rocznie produkować trunku tej samej jakości. Po prostu nie ma powtarzalności i stąd tak wiele edycji tej whisky. Z drugiej jednak strony Bruichladdich szczyci się właśnie tą oryginalnością i podkreślaniem swojego indywidualnego stylu oraz szerokim portfolio. Tw�rcą wszystkich edycji jest Jim McEwan, kt�ry po 37 latach pracy w gorzelni Bowmore zdecydował się przejść do Bruichladdicha.
Cała produkcja whisky wykorzystywana jest w wersji single malt, a producent nie sprzedaje swojego trunku niezależnym dystrybutorom. Dlatego też, bardzo rzadko możemy znaleźć „nie oficjalne" edycje tej whisky np. od Alchemista - 5 letni Port Charlotte lub 18 letni Bruichladdich od Blackaddera.
Jak zapewniał mnie szef zakładu Mark Reynier w tej whisky nie znajdziemy medycznych zapach�w ani smak�w.
Na terenie gorzelni znajduje się ośrodek dla gości, gdzie prowadzone są szkolenia oraz gdzie można kupić wiele bardzo limitowanych edycji tej whisky - np. tą poczw�rnie destylowaną.