Talisker

Destylarnia Talisker została założona przez braci Hugha i Kennetha MacAskillów w 1830 roku. Znajduje się w zachodniej części regionu Highlands, w Carbost, na brzegu Loch Harport. Jest to jedyna czynna gorzelnia na wyspie Skye.
Pierwszą siedzibą zakładu Talisker była północna część wyspy Skye, a dokładnie Snizort. Powody, dla których zmieniono usytuowanie zakładu nie są znane.
Słowo "talisker" znaczy w języku gaelickim "kamienista kraina". Nazwa zakładu Talisker pochodzi od posiadłości, w której stał Talisker House. Posiadłość tę wydzierżawili założyciele destylarni – MacAskillowie – od klanu Macleod, który w owych czasach był głównym posiadaczem ziemskim na Skye. Hugh MacAskill był zamożnym dzierżawcą, który podnajmował ziemię farmerom. Po wydzierżawieniu posiadłości Talisker House MacAskill zbudował gorzelnię za 3 tysiące funtów. Prowadzony przez niego zakład nie przynosił jednak oczekiwanych zysków. Posiadłość w 1847 roku przeszła na własność banku. Od tej pory historia gorzelni Talisker notuje kilka  nieszczęść właścicieli. Na przykład w 1857 roku Talisker został kupiony przez Donalda Maclellana (zięcia MacAskilla) za 500 funtów. Maclellan zbankrutował w 1863 roku. Następnym właścicielem gorzelni został John Anderson – agent gorzelniczy z Glasgow. Anderson miał dobrą opinię w branży, zainwestował w zakład sporą sumę pieniędzy, ale w 1879 roku również zbankrutował.
W 1880 roku Talisker stał się własnością Alexandra Grigora Allena i Rodericka Kempa. Pierwszy z wymienionych pełnił funkcję szefa Izby Skarbowej Morayshire. Roderick Kemp w 1892 roku kupił zakład Macallan, a następnie odstąpił swoje udziały w Talisker wspólnikowi za sumę 12 tysięcy funtów. Jedynym właścicielem omawianego zakładu został więc Alexander Grigor Allen. W wyniku jego starań gorzelnia została zmodernizowana i wyposażona w nowy sprzęt. Allen wybudował dla niej przystań oraz mieszkania pracownicze. Zwiększył moc produkcyjną zakładu. Roczna produkcja doszła do 40 000 galonów whisky, tzn. ponad 1000 hektolitrów.
Allen wszedł w spółkę z zakładem Dailuaine w Speyside. W ten sposób powstał Dailuaine - Talisker Distilleries Ltd. W 1925 roku Dailuaine – Talisker wszedł w skład DCL.
Na początku whisky z wyspy Skye była przewożona na stały ląd przez niewielkie statki parowe. Tą drogą transportowano też na wyspę jęczmień i inne potrzebne towary. Przystanie nie istniały (pierwszą, jak już wspomniano wcześniej, wybudował A. G. Allen w 1900 roku), więc parowce musiały czekać na odpływ i dopiero wtedy mogły być wyładowane bezpośrednio na brzeg. Dzięki wybudowaniu przystani można było przeprowadzić rozładunek o każdej porze i w każdym stanie pływów. Oprócz budowy przystani, zbudowano również bezpośrednią linię kolejki do zakładu Talisker oraz budynki dla pracowników i urzędnika podatkowego.
Zakład Talisker był nieczynny w latach 1941- 1945 (wojna była przyczyną rządowych restrykcji w dostawach jęczmienia). Produkcja została przerwana po raz drugi w 1960 roku, z powodu pożaru, który zniszczył większość budynków destylarni, razem ze znajdującym się w nich sprzętem, w tym również z miedzianymi alembikami. Gorzelnia wkrótce została odbudowana. Otwarto ją ponownie w 1962 roku. Odtworzono kształt i wielkość pięciu zniszczonych przez pożar alembików, by zachować unikalny smak whisky Talisker. W 1972 roku w Talisker zrezygnowano z samodzielnego słodowania jęczmienia, zburzono słodownie klepiskowe i jęczmień zaczęto sprowadzać z wyspecjalizowanych słodowni.
W Talisker zamiast skraplaczy kolumnowych stosowane są wężownice.
Warto przypomnieć o ciekawym sposobie wynagradzania pracowników, stosowanym kiedyś w zakładzie Talisker. W XIX wieku pracownicy otrzymywali zapłatę w postaci specjalnie tłoczonych monet, z których każda była odpowiednikiem jednego dnia pracy w gorzelni. Później te monety można było wymienić na "zwykłe" pieniądze.
W 1997 ponad 2 miliony funtów włożono w remont zakładu Talisker (modernizację, renowację i systemy kontroli). Obecnie destylarnia zatrudnia 17 osób bezpośrednio w procesie produkcji. Menedżerem zakładu w 2004 roku była kobieta, Pauline Ogilvie, chemik. Już jej rodzice związani byli z branżą gorzelniczą, a brat pracował w destylarni Macallan.
W 2004 roku w Talisker produkowano 1,5 miliona litrów whisky rocznie. Tylko mały procent tej produkcji butelkowano w postaci single malt.
Do maturacji w Talisker używa się beczek po bourbonie, sherry oraz innych winach. W oknach magazynów leżakowych gorzelni zamontowano zamiast szyb gęste siatki. Takie rozwiązanie miało zwiększyć dopływ morskiego powietrza do dojrzewającej whisky. W efekcie whisky ta ma silne akcenty soli morskiej, jodu i wodorostów.
Ciekawostkę stanowi fakt, że przed butelkowaniem whisky Talisker rozcieńczana jest do 45,8 % alkoholu (a nie powszechnie przyjętych 40 % czy 43 %).
Destylat Talisker jest podstawowym składnikiem blendów Johnniego Walkera. Single malt Talisker znany jest przede wszystkim jako oficjalna wersja 10-letnia z serii Classic Malts.
Na terenie Talisker działa ośrodek dla gości. Według danych z 2000 roku odwiedza go 40 tysięcy turystów rocznie. W roku 1996 odwiedziło go 42 000 osób.

Poprawna wymowa słowa Talisker: